Resimli Romantik Sözler. # Yakın mı olmak istersin insanlara oysa uzaktan çok daha rahatsın onlarsız. # Bugün farklı bir şey yapacak oldum. Baktım yine seni sevmeye başlamışım. # Geceleri daha zor geçiyor sessiz. Uyuyamıyorum sensiz. # Sensiz nefes almak çok zor be, boğuluyorum gel kurtar beni. # Ömürlük sevgiler lazım Kısaca yalnız bir sayısını kullanarak bile sonsuza kadar gidebilirsiniz O zaman öteki rakamlara ihtiyaç mı yok? Öyle olsaydı o rakamları bulmak için matematikçiler bunca yıl uğraş verir miydi? Ama asıl ilginç olanı şu: 1x1= 1;11x11=1 2 1;111x111=12 3 21;1111x1111=123 4 321 Bu böyle 9 rakamını bulana kadar gider Bubizim hikayemiz, sevgilim Öyle saf öyle temiz ki, kimse kirletmeye cesaret edemez. Seni ben canımın içinde sakladım. Kalbimin ta derinliklerinde Sen benim gökyüzüne gönderdiğim duamın yeryüzündeki cevabısın. Sana olan aşkım asla bitmeyip, sonsuza kadar sürecek bir yolculuktur. Hala bekliyorum, belki gelir, belkide gelmez hasandursun Öyle bİr sevdakİ en kisa zamanda yenİ İlahİlerle buluŞacaĞiz İnŞallah Bitmesinbu şarkımız. Bitmesin su aşkımız. Susmasın duygular. Sonsuza kadar. Bir yaz aşkı deyip gülüp geçme. Kabul et artık bu gerçeği sende. Nasıl oldu diye sorma şimdi. Oldu bitti herşey. Ansızın. Yolun yarısına gelmemiş yaşım, olgunlaşmamış acılarım ve yara izleri. Birinden emin olmadıkça yola çıkmayın şimdi bu bir başlangıç ben ise bu başlangıçta dönüp duruyorum. başımı alıp gitmek geliyor, tekrar dönüyorum olduğum yerde bir şarkı mırıldanıyorum. hafife alma aşk vurur insana bu kadar kolay sanma dGtv3. Bugünün makalesinde öğreneceksin bir tutku ne kadar sürer, kapsamlı olmak belki de doğanın en büyük sevincidir. Sevdiğin kişiyi görmek bile kalbinin hızlanmasına, bacaklarının zayıflamasına ve yüzünün kızarmasına neden olabilir. Üzerine dokunun ve iyi… Filmler bizi sonsuza kadar böyle hissedeceğimize ikna etmeye çalışır, ancak yoğun romantizmin herkes için bir son kullanma tarihi tutku ne kadar sürerbir tutku ne kadar sürerbir tutku ne kadar sürer; tutkuyu bekle son iki ila üç yıl en fazlaCalifornia, Mission Viejo'da nörolog ve "Gerçek Aşk Aşkı Anlamak İçin Bilimi Kullanmak" kitabının yazarı Dr. Fred Nour, şey beyninizdeki kimyasallarla ilgili – sizi üremek, sağlıklı bir çocuk doğurmak ve olgunlaşana kadar ona bakmak için doğanın yarattığı güçlü bir ve Sevgililer Günü'ne rağmen, kalbinizin aşkla hiçbir ilgisi yok. Nour, aşkla ilgili her şeyin beyinde gerçekleştiğini söyledi. Buna hepimiz için kısa ömürlü olmaya programlanmış romantizm de BUGÜN “Romantizm asla bir ömür sürmeyecek” dedi. "Aşık olmanın sadece geçecek bir aşama olduğunu kabul etmelisin... Bunu kabul edersen, daha az boşanma ve daha mutlu insan olacak."İşte aşkın dört aşaması1. Eş seçimiİşte o zaman birlikte olmak istediğiniz kişiyi seçersiniz. Nour, bunların çoğunun bilinçsiz olduğunu ve bu süreçte içgüdülerin size rehberlik ettiğini söyledi. bunu gör ilgi duyduğun kişi insanlarla dolu bir odada? Temel bir biyolojik düzeyde, ona ilgi duyuyorsunuz çünkü bedeniniz onun genleriyle karışan genlerinizin çok sağlıklı çocuklar üreteceğini Romantizm ve tutkuNour, “Bu, herkesin, her filmin, her romanın bahsettiği aşama çünkü eğlenceli, heyecan verici ve heyecan verici” dedi. "Bu aşamada gerçeği görmüyoruz - aşkın gözü kördür. İnsanları oldukları gibi değil, olmalarını istediğimiz gibi görüyoruz. ”beyin kimyasalları monoaminler, sevdiklerinizle birlikteyken veya sadece onları düşündüğünüzde o tanıdık baş döndürücü duyguyu yaratır. Keyfini çıkarın, çünkü bu yoğun duygular birkaç yıl içinde kaybolacak, dedi aşamanın önemli bir amacı vardır sizi gelecekte gerçek aşka hazırlar. Nour, “Eşinize gerçekten aşık değilseniz, son aşamaya hazır değilsiniz” Romantik Aşka DüşmekTanıdığınız en tutkulu, tutkulu çiftler dahil herkes bu aşamadan geçer. Neredeyse yalnızca romantik aşka odaklanan bir kültürde, adrenalinin, tutkunun gittiğini ve eşinizin artık nabzınızı hızlandırmadığını fark etmeniz çok endişe verici anı, partnerinizin gerçekte kim olduğunu görme ve doğru seçimi yapıp yapmadığınıza karar verme şansı olarak "Doğa bu aşama bir nedenden dolayı yaratıldı size öfori veren kimyasalları kaybettiğinizde gerçeği görmeye başlarsınız" dedi. “Bu bir yeniden değerlendirme aşamasıdır. Genel olarak, gerçekten iyi bir seçim yaptığınızı düşünüyorsanız… bekleyin. ”4. Gerçek aşkEzilme gittikten sonra partnerinizin hala sizin için olduğuna karar verirseniz, yoldasınız demektir. sağ gerçek aşkı bulmak için. Kademeli ve yavaş gerçekleşir genellikle önceki aşamadan bir veya iki yıl sonra hissetmeye başlarsınız. Duygularınız yıllar geçtikçe derinleşmeye devam nonapeptit adı verilen kimyasallar tarafından yönlendirilen bu aşama, siz ve eşiniz arasında derin bir bağ sağlar - doğanın sizi büyüyene kadar çocuklarınıza bakmanız için bir arada tutma yolu, dedi Nour. Sonuç, daha mutlu, daha güçlü ve daha uzun süreli bir ilişkidir. Bu yüce aşktır. Bir an sürseler de hafızalarımızda sonsuza kadar saklanan anlar vardır. Bitmesini istemediğimiz ve nefesimizi kesen saniyeler. O büyülü anlardan birini yaşadınız mı? Bir saniyenin sonsuzluğa dönüştüğü türden. “Sonsuza kadar” var olmadığını biliyoruz; bu bir illüzyondur. Tıpkı bizim gibi, etrafımızdaki her şey geçicidir. Paradoksal olarak, bir an bizim için sonsuz bir şeye dönüşebilir. Bu, evrenin fiziksel yasalarının ötesine geçen bir şeydir; bunlar aşkın, metafizik anlardır. Açıklanamayan bu anları şüpheci bir insan bile yaşayabilir. Bu, aşkta çok sık olur, çünkü özellikle ilham verici coşku, tutku ve umuttadır. Onlar sonsuza dek hatırladığımız örneklerdir. Aradan kaç yıl geçerse geçsin, o kişiyle olan o örneği her an hatırlayabiliriz. sonsuz anlar Zihinsel ve duygusal hafızamızda sonsuza kadar süren bu anlar, hayatımıza en büyük anlam katan anlardır. Bu durumlardan birini hatırlıyor musunuz? En ince ayrıntısına kadar sahneye dönebilirsiniz hissettikleriniz, bir bakış, bir dokunuş, bir öpücük, kontrolden çıkmış bir kalp, bir ses, bir görüntü. Tüm duyularınız tarafından yakalanan büyülü bir an. İşlerimize, rutinlerimize, iniş çıkışlarımıza, sorumluluklarımıza, alışkanlıklarımıza, acelelerimize, kararlarımıza dönüyoruz ve bunların hiçbiri hayatımıza damgasını vuran, retinamıza kazıdığımız o anları silmeye muktedir değil. Herhangi bir yeni duruma karşı bozulmadan kalırlar. İşte hayat -anlardan- oluşur ve bu yüzden zihnimizde geniş bir yer kaplayan endişelerde kaybolmadan burada ve şimdi yaşamak çok önemlidir. Bunun farkında olmak, bize eziyet veren konulara daha az önem vermemize ve deneyimimizi artıran küçük ayrıntılara daha fazla değer vermemize yardımcı olabilir. Sonsuza dek vaadinde kaybolmak Kim hiç söz vermedi? Kim “sonsuza kadar” kelimesini kullanmadıklarını söyleyebilir? Sevgi, özen, ilgi, her zaman doğruyu söyleyeceğimize, her zaman sadık olacağımıza ve her zaman mutlu olacağımıza söz veriyoruz. Sahip oldukları gücü ve besledikleri umutları düşünmeden kelimelerin içinde kayboluyoruz . Tüm bu kelimeler ve deyimler sonunda değer ve anlamını kaybeder, çünkü sonunda deneyim kendini dayatır ve hayal kırıklıkları birer birer iç tavanımızın en derin kısmına yığılmaya başlar. Bazen kendimizi koşulların baskısı altında bunalmış buluyoruz, bir noktada vaat ettiğimizin ya da söz verdiğimiz şeyin şu anda artık bir anlam ifade etmediğini fark ediyoruz . Sözlerde güvenlik ararsak, sonunda hayal kırıklığı gerçeğiyle karşılaşırız . “Sonsuza kadar”a tutunmak, gerçeği görmek zorunda kalmamak için gözlerinize göz bağı kapatıp doğamızı inkar etmeye ve inkar etmeye benzer. Bu mesajların söylendikleri anda kendilerine özgü anlamları vardır ve tıpkı davranışlarımız ve düşündüğümüz ve çevremizde olan her şey gibi bizlerin de geçici varlıklar olduğumuzu anlamak gerekir. Sihirli anlar yaratmaya devam edelim En mutlu anlarımızın her birinin sorumluları, kahramanları ve yaratıcıları biziz. Hafızalarımızda eşsiz ve yeri doldurulamaz anlar olarak kalan her şey kutsal hale geliyor. Geçtiğimiz yerler, yaşadığımız duygular, tüm bunların sonsuza kadar süreceğine dair gerçek his… Yalnızken tüm aşk anlarımızı hatırladığımızda, buna değdiğine dair tam bir tatmin ve inanç vardır. Aldatmalar, hüsranlar , buruk duygular, hayal kırıklıkları geçip giden, unutulan, yeni umutları anlamakla sulandırılan bir şeydir. O anın tamamen farkında olarak enerjimiz şimdiki zamandan akmaya devam ettiğinde ve geçmişe saplanıp kalmadığımızda, büyülü anlarla dolu yeni deneyimleri yeniden yaşamaya hazırız. Varlığımızda gerçekten anlamlı olan şeyleri repertuarımıza dahil etmeye hazır. Anlar, insanlar, durumlar, yerler. Büyülü anlar deneyimlerimizde, kararlarımızda ve tutumlarımızda yaşar. İç dünyamızı değiştirme potansiyeline sahip her şey özel, benzersiz bir anlam kazanıyor. Bunun için söz konusu değişikliklere açık olmamız esastır. Peki, büyülü anları hayatınıza dahil etmeye hazır mısınız? masalların hep böyle bittiği sanılmakla beraber, buna alternatif durum mort'ta görülür; "ve zaman kendisine ait olanı, bir gün mutlaka tozlu raflarına kaldırır" cümlesi ile de konuya bağlanır. ingilizcesi ... and they lived happily ever after. söylencelerin bkz onlar ermiş muradına biz çıkalım kerevetine ile biten son cümlesi...nedense kimse pamuk prensesin kocasından dayak yediğinden, kırmızı başlıklı kızın kötü yola düştüğünden bahsetmez...zira çocuklara hayatın gerçeklerini bu şekilde anlatmak olmaz denir...çocuk büyüyene kadar böyle uyutulur... hala ümitsizce ölümsüz aşka inananların bilinçaltı failidir, uzun yıllar önce içlerine kazınan.. genelde masalların son cümlesi..bu masallarla büyüyen çocuklarda bir beklenti bir kendine güven gelişmesine sebep olur ama sonra büyüyünce görürsün ki sonsuz mutluluk diye bişey olmadığı gibi hatta ülkemizde prenslerde bulunmamaktadır hatta sen de bir gün prenses alışıyor insan ... "ve sonsuza dek mutlu yasadilar diye biten masallarımız vardı dinlediğimiz... öylesine büyük bir tebessümle dinlenirdi ki bu masallar, en kötü anında bile sonunda düzeleceğini bilerek eksik etmezdik o tebessümü üzerine uzanır yüzükoyun, ayaklarımızı çapraz yapıp oynatırdık aşağı yukarı, bir de elimiz çenemizde kalırdı hep... gözlerimizde mutlu sonu bekleyen ışıltı, kulaklarımızı yüreğimiz kadar açıp dinlerdik...her kötü hikayenin sonu mutlu bitecekti, emindik! hep öyle analtılmamış mıydı bize? masallardaki gibi gördük büyüyene kadar hayatı... tebessümümüz eksilmedi gözlerimizden. düşüp kanattığımız dizlerimiz olsa da arasıra bilirdik ki; annemiz gelip öpecek ve tüm acılarımızı unutturacaktı bize... hep böyle olmamış mıydı? en kötü anımızda yanımızda sevgi dolu bir el uzanmamış mıydı... masallarda yaşadık bazen, kül kedisi olduk... o bal kabağının birgün 12ye vuracağı hiç gelmedi aklımıza... sonu mutlu bitiyordu ya."ve sonsuza dek mutlu yaşadılar" dedi hayat bize... ta ki hayatın içine kayan bir yıldız hızıyla düşene kadar. sendeledik sonra, yeni tay tay yapan çocuk misali... gerci o sendelemelerde hep sıcak bir kucak vardı bizi karşılayan. ya şimdi? dengeni korumaya çalışıp dikelmek gerekiyordu güç almadan, ya da salmadan kendini o sıcak kollara... zaman bize gösterdi ki, sonu mutlu bitmiyormuş meger herşeyin... hatta mutlu başlayan masallarımız bile acı ile sonlanabiliyormuş... bu daha da acıtıyormuş insanı. masal yaşamaya başlamışken kendini kabusun içinde bulmak da varmış... aklımıza o prensin öptüğü anlardan çok, kül kedisine elma veren cadı daha çok takılır olur. açarsınız kalkanlarınızı daha bir fazla... kalkanlarınızı actıkça da, sonu mutlu biten masalları yaşama olasılığınız azalır gün gectikçe... hiçbir elmayı alamaz olursunuz kimselerden, hep o gülüş gelir takılır kulaklarınıza çekersiniz elinizi..."ve sonsuza dek mutlu yasadilar" diye anlatılacak sarhoşluklarınız üzerine kendi masallarınızı anlatmaya başlarsınız hiçbir ele sarılmadan sımsıkı... o masalın diğer kahramanı olmasa da yanınızda siz anlatırsınız yine, dinlemek isteyenlere... sonuna gelince masalın, sorarlar "eeee sonra sonra!"... hafif bir tebessüm edersiniz, gözlerinizde o dönemlerden kalma yürekten gelip yüze yerleşen tebessümünüz gibi.. hani kanatlıdır yüreğin o zamanlar... sonra, kaldırırsınız başınızı güneşe doğru ve dersiniz kigökten üç elma düşmüş..." kalıcı mutlulukların modern sabotajcılarına göre sadece masallar böyle biter. ayrıca o "ve"den önce yeteri kadar mutsuzluk yaşanmıştır. masal bu ya denir bi yerlerinde anlatilirken... anlatan, yüzünde bi tebessüm olsa da inanmaz kendi anlattiklarina... ve mutlu son degildir bu son aslinda... su meshur 3 elma zamani geldiginde düsüverir masalin tam ortasina... the end yazisi ve pack-shot beliriverir. masalin tüm kahramanlari mutlu mudur? peki sonra? evet masal bu ya... pamuk ciddi bi zehirlenme tehlikesi atlatsa da sonunda beyaz atlinin öpücügüyle hayata döner... cirkin kurbaga, milyon tane zorluktan sonra bi sekilde kendini öptürmeyi basarir... saat 12ye vurdugunda kabak bi yerlerinde patlasa da, kulkedisi’nin otuzdortbucuk numara kristal ayakkabisina kimse ayagini sigdiramaz... kirmizi sapkali ile büyükannesi kurtulur ve hain kurt ölür. ama nedense taraf tutulur hep masallarda... basroldeki iyi kalpli lanse edilen kahramanlar mutlu olmayi hakeder yalnizca... oysa ki pamuk beyaz atlisina kavusurken cuceler hala cucedir. santim uzamazlar... onlarin mutlulugu unutulur. onlar da pamuk kurtuldu diye mutlu da kirmizi baslikli’nin 90 yasindaki büyükannesi yasamayi hakederken gencecik, hayatinin baharindaki kurt niye ölür? niye kimse iyi kalpli olmayi ögretmek istemez ona? kirmizili, yasli büyükanneye götürdügü yiyeceklerin yarisini kurda verse o hayvancik kimseyi yemek istemeyecektir belki de... tamamen ortadan kalkmasi kirmizi kafaliyi daha mi mutlu edecektir yoksa?külkedisinin cirkin kiz kardeslerine gelelim... cirkin olmayi onlar istememislerdir ki... sevimsizlikleri de yetistirilme tarzindan kaynakli; anneleri kötü kalpli... külkedisi saraydan iki muhafiz ayarlayip niye evlendirmez onlari? sonucta prensle evlenip ülkede sözü gecen biri konumuna gelmiştir. yapsa bi iyilik ablalarina üvey de olsa, fena mi o cirkin kurbagaya, kurbagalik zamanlarindan asik bi kurbagacik kaldiysa bataklikta? onu kimse dusunmez... kurbaga, bi prense dönüsmüs ve prensesine kavusmustur. bu mudur? sonucta bi kac kahramanin mutluluguna sabitlenmistir tüm masallar... bir de iki kahraman icin sevinen bir kalabalik vardir tabi... köy ahalisi, tüm ülke, ormandaki hayvanlar... kisaca senin adina sevindim figüranlari... hadi masalda mutsuz kalanlari gecelim... asil kahramanlarin mutlulugu ne kadar sürer ki? sonsuza kadar? kim bilir? keske öyle olsa da, masaldaki mutsuzlar bosuna harcanmamis olsa. yine bi problem cikar elbet. pamuk, kocasi yeni ülkeler fethetmeye gittiginde ilgisizlikten cücelerden birine asik olur mesela... ya da külkedisinin ta eskilerden büyük aski cikagelir, küller alevlenir birden... kurbaga prensin bataklik günlerinden kalan sigil bütün vücudunu sariverir. neden olmasin... onlarin da mutluluklari sonsuza kadar sürmez elbet. cünkü mutluluklari, baskalarinin mutsuzluklari üzerine kurulmustur madalyonun diger tarafina bi goz ne, birincisi sonsuza kadar yasayamaz kimse... hadi yasadilar diyelim; mutluluk sonsuza kadar süremez masal da olsa. ütopyadan uzak gözün görüp, gönülün yaşamak istediğidir. ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri takip etmek için giriş yapmalısın. Gezegen tam bir karmaşa - ama bu kitap bana öyle olmadığımı öğretti. Nicole A Beautiful Chaos'ta Fotoğraf Dinlerin kutsal metinleri vardır. Eski uygarlıkların kutsal yazıları vardır. Dillerin sözlükleri vardır. Restoranların menüleri vardır. Starbucks'ta takılan Oxford öğrencilerinin moleskin dergileri var. Ve ben? Bu kitap bende. Bu kitap benim İncil'im . Çünkü yazar Matt Haig bir tanrıdır. Gergin Gezegen Üzerine Notlar - Matt Haig tarafından Bu kitap, şiddetli kaygı deneyiminden doğdu. Yirmili yaşlarında sinir sistemiyle pek çok çalkantılı denemeyle karşı karşıya kaldıktan sonra - bazıları o kadar travmatik ki, onu varoluşsal uçurumun en ucuna, gözlerini aşağıya doğru çevirdi - şimdi on yıllardır geriye dönüp bakmak için hayatını kullanmaya karar verdi. dışarıya ve tüm gezegenin sinir sisteminin kalbine bakın ve bir tür olarak neden bu kadar endişeliyiz. Ancak bu kitap, yalnızca bir varoluş değerlendirmesinden daha fazlasıdır. Nüfusun bir örneğini inceleyen bir araştırma makalesi veya kısa bir tarih parçasını araştıran bir gazetecilik parçası değil. Bu kitap insanlığa bir övgüdür. Yaşam için bir rehber. Bu bir insani . Bölümler, kapsamlı bir konu dizisini kapsar • Zaman • İnternet • Hayat nasıl aşırı yüklenebilir • Haber ve medya • Uyku • Öncelikler • Korku • Zihin • Sürekli “istek” durumumuz • İş ve toplum • Siz Birkaç isim vermek gerekirse. Ve bu bölümlerin her biri o kadar düşünceli ayrıntılı, anlayışlı ve aydınlatıcı bölümlere ayrıldı ki, şu anda Google'da bir kitapla evlenmenin yasal olduğunu söylediği Google'da çalışıyorum en az üç tane olacak. Amerika tuhaf. Vücut imajı ve hayata uyum sağlamak için kaplumbağa perspektifiyle ilgili antropomorfize edilmiş bir kumsaldan sanki yazılmış bölümler var. " Süpermarketlere karşı gerçeklik " ve " Duygulu bir robot değil de insan olmanız için mutlu olmanız için beş neden " ve kısaca " hayal edin " adlı bölümler var . Bütün kitabın size yaptıracağı şey budur; barış içinde bir dünya hayal edin. Bu kitap hakkında size söyleyebileceğim çok şey var. O kadar çok şey vardır ediyorum , hala oturup sus ve sağlam saat ve geri kalanı için bana katlanmak Bir kütüphaneye mi köşeye ve size bir onluk ödedim olduğu bir paralel evrende, bu kitap hakkında söylüyorum . Ama şimdilik, bu endişe verici dünyada bana nasıl daha az kaygılı olabileceğimi gösteren tüm kitabın birçok parçasından birkaçını paylaşacağım. Bu Kitap Sinirlerimi Nasıl Yatıştırdı Gezegen sürekli bir panik halindedir. Teknoloji ilerliyor, internet büyüyor, tüm evren genişliyor ve yine de insanlık yüzyıllar boyunca pek değişmedi - en azından çevremizdeki dünya kadar hızlı değil. Bu hızlı yaşam için biyolojik olarak tasarlanmadık. Yorulmadan çalışmak için doğmadık, kalabalığın içinde kaybolmak için varolmuyoruz, hayatlarımız iş, bilgi ve terörle dolup taşmak için değil, bu kadar bol ve çok kanlı. Burada olmak için buradayız, biliyor musun? Amacımız kendi ruhumuzun arzularına göre özneldir ve yine de ruhlarımız şu anda erişilemez çünkü onlar evrak işleriyle dolu dağların altına gömülmüş ve trafikte bir yere sıkışmış durumda. Ama ya işler farklı olsaydı? Ve neden olamıyorlar? Bizi hayatlarımızı yeniden tanımlamaktan alıkoyan nedir? Bu, Haig'in çok bahsettiği bir şey. Bir bölüm tamamen hayatı yeniden şekillendirme hedefine ayrılmıştır Amaç “Her anı hissetmek, yarını görmezden gelmek, zaman kavramının neden olduğu tüm endişeleri, pişmanlıkları ve korkuyu unutmak. Etrafta dolaşıp yürümekten başka bir şey düşünememek. Yatakta uzanmak, uyumamak ve uyku konusunda endişelenmemek. Ama geçmiş ve gelecek endişelerinden etkilenmeden tatlı yatay mutluluk içinde orada olun. " Bu bölümü okuduğumda evet, bu tam bir bölüm. Haig kitaplarını benim atıştırmalıklarımı nasıl sevdiğimi yazıyor; ısırık büyüklüğünde ve bol bol, çevredeki gezegenin sessiz kaldığını fark ettim. Onun sözlerine, vizyonuna o kadar kapılmıştım ki, varoluşun meşguliyeti bir kez olsun beni rahatsız edemedi. Aynen böyle, istemeden amacına ulaştım. O kısa saniyeler boyunca orada, tatlı yatay bir mutluluk içinde, parmak uçlarımın arasındaki o sayfaları, her anı ve başka hiçbir şeyi hissetmeden yattım. Başka bir şey yok . Demek ki, artık kollektif Dünyanın gerginliğini hissetmiyordum. Artık bu evrensel panik ağına bağlı değildim. Gelecek için yapılacak hiçbir endişe yoktu. Geçmiş hakkında endişelenmek yok. Hiçbir şekilde endişeli hissetmiyordum, hiçbir şey hakkında. Hepsi o anda o kitaptaki tek sayfa yüzünden. İşte o zaman, Dünya'nın kıvrımlı hareketlerine karşı verdiğimiz herhangi bir tepkinin kendi duygularımızın bir sonucu olduğunu anladım . Onlara nasıl yanıt veririz. Onlara ne kadar ağırlık veriyoruz. Bizim için ne ifade ettiklerini nasıl tanımlarız. Haig'in kitabı bir kez daha sahneye çıktı Unutma, "Zamanın olmadığını hissetmek, zamanın olmadığı anlamına gelmez. Kendini çirkin hissetmek, çirkin olduğun anlamına gelmez. Endişeli hissetmek, endişeli olman gerektiği anlamına gelmez. Yeterince başaramadığınızı hissetmek, yeterince başarmadığınız anlamına gelmez. Bir şeylerden yoksun hissetmek seni daha az eksiksiz yapmaz. " Kaygı bir duygudur. Kırık bir kaburga kemiğinin bir his olması gibi; o lanet olası dayanılmaz bir şey . Ancak fiziksel yaralanma daha somut göründüğü için, somut çözümlerle yanıt veriyoruz cerrahi düzeltmeler, antibiyotikler, dinlenme. Ancak röntgende endişeyi yakalayamazsınız. Neşter atıp yaranın üzerine alçı yapıştıramazsın. Bunun için PE dışında kalman için not alamazsın. Hangi berbat. Çünkü o kadar acıtıyor. Yine de buna kendimiz bir çözüm bulmak zorundayız. Yoldan geçenler sizi caddede, kırık bir ayak bileğinizin arkanızda sürüklendiğini fark ederlerse, muhtemelen yardım isteyeceklerdir. Sizi bir alışveriş merkezinin ortasında, felçli, terli, nefes nefese ve gözyaşlarına karşı savaşırken görürlerse - evet. Diğer tarafa dönerler. Ama bu kitap bana, gezegenimizin kendisinden korkmasının tedavisinin zaten içimizde olduğunu gösterdi. Bu yeteneğimiz var durdurmak uzakta ve bunun yerine dönerek; elimizi uzat. Kalbimizi sunun . "Bizi sadece aşk kurtaracak." Başka bir bağımsız bölüm - muhtemelen en güçlüsü - çünkü en doğru olanı. Herhangi bir paniğe karşı koyabilecek tek şey, herhangi bir stres dalgası, hemen orada parçalanma arzusu. Ve bu aşktır. Diğer insanlara sevgi. Aşk gelen diğer insanlar. Evinize sevgiler. Hobilerinize sevgiler. Size yerel postaneyi ve sattıkları ayrı ayrı paketlenmiş Gal keklerini seviyorum. Seni seviyorum çene çizgisi. Tırnaklarınızın uzamasına bayılıyorum. Özenle düzenlenmiş baharat rafınıza sevgiler. Yavru köpeğinizin pençelerine olan aşk. Yeğeninizin gamzeleri için sevgi. Erkek arkadaşının zihnine olan aşk. Aile olarak, toplum olarak, tür olarak birbirimizi sevmek. Bu gezegeni düzeltmek için gereken tek şey bu. Her şeyden önce ve sonsuza kadar olduğumuz şeye geri dönersek - dev kalpleri olan insanlar. İnsan türü , değil mi? Sevmek, yapmak için doğduğumuz ve yaparken öleceğimiz şeydir. Sevmek İnsan Olmaktır Ve sanırım bu yüzden Haig, bizim bunu hatırlamamız konusunda çok ısrarcı. “İnsanlara insan dediğimiz bir günümüz olduğunu hayal edin. Önce milliyetler değil. Takip ettikleri din değil. İngiliz değil. Amerikalı değil. Fransız değil. Alman değil. İranlı değil. Çinli değil. Müslüman değil. Sih değil. Hıristiyan değil. Asyalı değil. Siyah değil. Beyaz değil. Adam değil. Kadın değil. Coca-Cola'nın CEO'su değil. Çete üyesi değil. Üç çocuk annesi değil. Tarihçi değil. Ekonomist değil. BBC muhabiri değil. Twitter kullanıcısı değil. Tüketici değil. Star Trek hayranı değil. Yazar değil. 17 yaşında değil. 39. Veya 83. Muhafazakâr değil. Liberal değil. Hepsini insan olarak değiştirin. Tüm kaplumbağaları kaplumbağa olarak görme şeklimiz. İnsan, insan, insan. Biliyormuş gibi davrandığımızı kendimize görelim. Yaşamı içerdiğini bildiğimiz tek gezegen olan uzaydaki bu yumuşak mavi benek üzerinde var olan bir tür olarak birleşmiş bir hayvan olduğumuzu kendimize hatırlatın. Bunun bayat duygusal mucizesine batırın. Kendimizi sadece hayatta olmanın değil, bunun farkında olmanın da acayip şansıyla tanımlayın. Şu anda burada olduğumuzu, bildiğimiz en güzel gezegende. Nefes alabildiğimiz, yaşayabildiğimiz, aşık olabileceğimiz ve tostta fıstık ezmesi yiyebileceğimiz, köpeklere merhaba diyebileceğimiz ve müzikle dans edebileceğimiz, Bonjour Tristesse okuyabileceğimiz ve TV dizilerini defalarca izleyebileceğimiz ve bir binada sert gölgelerle vurgulanan güneş ışığını fark edebileceğimiz bir gezegen ve his hassas tenimizdeki rüzgar ve yağmur, birbirimize bakar ve kendimizi gündüz rüyalarında ve gece rüyalarında kaybeder ve kendimizin tatlı gizeminde çözülür. Aslında birbirimiz kadar insan olduğumuz bir gün. " Bu benim en sevdiğim bölüm çünkü sürekli gerginliğimize katkıda bulunan herhangi bir yaşam katmanını geri alıyor. İşler ve mali işler, siyaset ve gürültü. Belirsizlik. Bizi en temel durumumuza geri döndürür; insan olmak. İnsanlığımız, her birimizin sonsuz arzda sahip olduğu tek şeydir, bizi bağlayan tek şey, bizi tekrar bir araya getirebilecek tek şeydir. Yanınızdaki insanları tutmakla meşgullerse elleriniz endişeyle titreyemez, değil mi? İnsanlığımız bizim sabitimizdir. Ve Haig'in dediği gibi, hayatımızdaki bu çapalara, her zaman var olan şeylere bağlı kalmalıyız Neredeyse her zaman "Kayalıklar. Ağaç Eğrelti Otları. Arkadaşlık. Gökyüzü. Aydaki adam. Gün doğumlarının ve gün batımlarının duygusallığı. Sonsuz Aşk. Baş döndürücü şehvet. Terk edilmiş planlar. Pişmanlık. Bulutsuz gece gökyüzü. Dolunay. Sabah öpücükleri. Taze meyve. Okyanuslar. Denizler. Gelgit. Nehirler. Göller aynalar kadar hareketsiz ... " Eve dönebileceğimizi bildiğimiz anlara dikkat etmeliyiz. Bizi bir araya getiren bu anlardır. Ve şimdi olduğu gibi sonsuza kadar ev yok . Haig'in çok ikna edici bir şekilde ifade ettiği gibi “sonsuza dek yapılan şimdi”. Bu kitabı neden bu kadar sevdiğimi anlıyor musun? Çünkü bu gergin gezegene bakıyor, notlar alıyor ve sonra dünyayı nasıl düzelteceğimizi ya da kendimizi nasıl düzelteceğimizi sormuyor - buradaki sorun bu değil. Gezegen kırıldığı için korkmuyor, sadece kaybolduğu için . Ve Matt Haig bize kendimize dönme yolculuğunda rehberlik ediyor. Bu kitaptan buldum. Artık sinirler sarsıldığına göre, sabit benliğimiz ortaya çıktı. Bir sonraki adım “ Kendimizi nasıl tutup asla bırakmayız? " O sorar. Belki başka bir kitabı buna cevap verecektir. Belki de değil. Ama her iki durumda da hazırım. Ben can atıyorum. Ve ben gerçekten sakinim. Meydan okumaya başlayın .

öyle bir sevdaki bu sürer sonsuza kadar